Als je iemand tegenkomt of je belt met iemand is onze standaardvraag: “Hoe gaat het met jou?” Al heel snel komt ons standaardantwoord: “Alles gaat goed. Ik ben ok.” Maar is dat wel altijd zo?
Als we heel eerlijk zijn met onszelf (mezelf inclusief) gaat het niet altijd goed met ons. Heel vaak verbergen we achter de glimlach of de pokerface heel veel. Er kunnen zich zaken afspelen op werkvlak, privé of beide. Zelden zijn we bereid om dat open en bloot op tafel te leggen.
Waarom houden we een masker op?
Er zijn verschillende redenen waarom we er niet willen over praten. De mensen kunnen denken dat we het niet aankunnen of dat we niet competent zijn. We hebben geen zin om onze ziel zomaar bloot te leggen bij anderen, want dat voelt niet veilig aan. Je vindt het belangrijker om ervoor te zorgen dat de anderen het goed stellen en jouw problemen zijn van ondergeschikt belang. Je hebt geen zin dat men jou er iedere keer over blijft aanspreken omdat je ook niet telkens opnieuw met jouw probleem wilt worden geconfronteerd. Kortom, heel vaak zetten we een masker op, of 2 of 3. Alsof het al niet vermoeiend genoeg is om een bezorgdheid of een probleem te hebben, maken we het ons nog moeilijker door het te verbergen.
De impact van een masker ophouden gaat zelfs redelijk ver. Doordat we onze negatieve gedachten (piekergedachten, angsten, ..) niet onder woorden brengen en voor onszelf houden, blijven we in onze eigen visie op de situatie zitten. Dit blijft niet bij een paar gedachten, maar leidt ook tot sterke gevoelens, bijvoorbeeld angst, bezorgdheid, stress, verdriet, kwaadheid. De gedachten en gevoelens kunnen best wel hevig worden waardoor we moeilijk tot rust komen en het gevoel hebben dat ons hoofd niet stopt met malen. We kunnen het dan ook niet verhinderen dat het doorsijpelt naar ons gedrag. We krijgen bijvoorbeeld een korter lontje, we worden stiller en meer teruggetrokken, het water staat ons sneller in de ogen, …
Stel jezelf de vraag hoeveel energie het van jou vraagt om naar de buitenwereld toe de schijn hoog te houden en te blijven doen alsof alles goed gaat. Stel jezelf de vraag wat het voor jou zou veranderen als je dat masker zou kunnen laten vallen en gewoon durft en mag zeggen: “Het gaat eigenlijk niet goed met mij op dit moment.”
Als we ons open stellen, komen er mooie dingen
tot stand.
Als we eerlijk zijn, stellen we onszelf dan heel kwetsbaar op. Dat klopt. Maar door het te benoemen kunnen we tegelijkertijd wel mooie dingen voor onszelf bekomen.
Laten we beginnen bij onszelf door wat milder te zijn en te aanvaarden dat we niet altijd ‘super woman of super man’ moeten zijn.
Zolang de mensen niet weten hoe het met ons gaat, kunnen ze door die onwetendheid ons misschien nog meer kwetsen en verkeerde opmerkingen maken. Een vicieuze cirkel, want dat kan opnieuw leiden tot onbegrip of discussie waardoor we ons nog slechter voelen. Door er wel over te praten kan je extra negatieve situaties vermijden.
Door de zaken te benoemen, kan iemand ons hulp aanbieden. En door die hulp kunnen we ons lichter voelen, krijgen we opnieuw meer energie en hebben we niet meer het gevoel dat we ter plaatse trappelen of, erger nog, achteruit gaan.
Door onze bezorgdheden of problemen te delen, versterken ook we de connectie met anderen. Het schept nu eenmaal een band als je iemand iets toevertrouwt of je jezelf bloot geeft. Het brengt je dichter bij elkaar.
Bij wie voelt het voor jou veilig genoeg om de stap te wagen en jouw masker af te zetten? Dat kunnen enkele vrienden zijn of dat kan ook een extern persoon zijn.
Vanuit Better Minds Coaching begeleiden we je graag in dit proces. www.bettermindscoaching.com
